مورچه کوچولو

مورچه کوچولو چشمانش را به آرامی باز کرد. صبح شده بود.
 صدای زیبای پرنده‏ها به گوش می‏رسید. آنها روی درخت‏ها بازی می‏کردند. نسیم صبحگاهی آهسته می‏وزید. مورچه کوچولو به طرف نامعلومی به راه افتاد. آب‏های زیادی کنار خیابان جمع شده بود و نتوانست جلوتر برود دیدن دریا برایش یک رویا بود. 
او با خود گفت: حتماً دریا همین است و با لذت فراوان مشغول  تماشا شد.
 کلاغی در همان حوالی در حال پرواز بود اورا دید و به او گفت:
چکار میکنی؟
مورچه کوچولو گفت : به دریا را نگاه میکنم
- کلاغ خندید وگفت:
مورچه‏ نادان! ... این آب‏ها بر اثر باران دیشب، داخل چاله‏ها جمع شده،... تا دریا فاصله زیادی است.
مورچه کوچولو خیلی ناراحت شد ولی به روی خودش نیاورد و از رویاش دست نکشید. از سمت دیگر به راهش ادامه داد به امید اینکه به دریا برسد.
خورشید کم‏کم داشت بالا می‏آمد. هوا بسیار گرم بود. مورچه کوچولو هنوز راه زیادی در پیش داشت. عبور از روی علف‏ها خسته‏ اش کرده بود. وقتی‏که به دریا می‏اندیشید خستگی را فراموش می‏کرد. برای دومین بار از دور آب‏های زیادی دید. باز با خود اندیشید که حتماً به دریا رسیده است. خوشحال و خندان بر سرعتش افزود.
آب‏ها بر اثر وزش باد امواجی ایجاد کرده و جلوتر آمدند. مورچه به تصور اینکه امواج دریاست احساس شادی کرد و با خود گفت: "این دریا حتما مرغ دریایی ندارد."چون هیچ پرنده‏ای در آسمانش دیده نمی‏شد.
آهو خانم که راز مورچه و دریا را شنیده بود در حالی که به طرف جنگل می‏رفت گفت:
- مورچه‏ جان! ... این دریا نیست! ... کشاورزان زمین‏ شالی را آماده کردند تا برنج بکارند. هنوز تا دریا فاصله‏ زیادی است.
مورچه کوچولو دیگر توان راه رفتن نداشت. اشک در چشمان کوچکش جمع شده بود. بارها از مادرش شنیده بود که برای رسیدن به هدف باید سعی و تلاش کرد. اکنون به راه دور و درازی که در پیش داشت می‏اندیشید. آرزو کرد. "ای کاش بال داشت!"ناگهان احساس کرد بال دارد. خودش هم نمی‏دانست یک مورچه‏ بالدار است. به وسیله‏ آن بال‏ها می‏توانست به دور دست‏ها سفر کند.
مورچه‏ بالدار پرواز کرد. از مزارع و دشت عبور کرد. از آن بالا همه جا زیبا بود. دیگر راه زیادی باقی نمانده بود. از اینکه به آرزویش می‏رسید خوشحال بود. دریا از دور دیده می‏شد که خودش را به صخره‏ ها می‏کوبید.
مورچه بالاخره به آرزویش رسید و دریا را از نزدیک دید....